ve şimdi..
tam da giderken
hemzemin yüreğimin asfaltlarından,
anlamını yitirmiş
şiirlerim kalır
yalnızlığımdan geriye...
yalnızlığım ki
öyle içten
öyle sadık
ve
öyle vefalı ki,
tüm puslu aynalarda karşımda
tüm ayyaş gecelerimde
avuçlarımda
ve
her daim tuzlu bir damla
kıvamında
dudaklarımda..
yalnızlığım ki;
ehemmiyetsizlikleri
ayan beyan sözlerine vuran
tüm arkadaşlıklarımın
yalan gülümseyişlerinin,
saklı
orospuluğunda...
.l