abime..

KOMADAN YENİ ÇIKMIŞTI. ESKİ AŞKLARIYLA BAĞLAMIŞTI KOLUNU, TEK TARAFLI ÇABALARINI ŞIRINGAYA DOLDURUP BIRAKMIŞTI DAMARLARINA O
BÜYÜK ACIYLA...

UNUTMAK İÇİNDİ BÜTÜN ÇABASI, NERDEN BİLEBİLİRDİ KENDİSİNDEN ÇOK ONLARA DEĞER VERMENİN ONA VERECEĞİ "HİÇ"İ.

"HİÇ" DUYGULARINI VE MASUM SEVGİSİNİ ALMIŞTI, "HİÇ"İN ALAMADIĞI
ONURU VE GURURUYDU, ONURU ONUN HAYAT SERUMUYDU, SERUMLU YAŞAMAK
HER ZAMAN ONURSUZLUKTAN DAHA GURURLUYDU...

AİLEMİ YAZMAK

geçmişe baktığımda
güzel anılar buldum,
yüzümde gülüşler
kimi zaman ağlamalar
hayatı anlamalar...
sonra yeni doğmuş
düşünceler...
işte bir hayat başlangıcından,
aileme dair cümleler...

büyümeler oldu,
onları büyütmeler..
elimden tutup mektebe
götürmeler,
ilk kez ayrılmalar bu yüzden..
kesilmeler
vardı sonra
"ucundan acık" meselesinden..
ergenlikler,
karşı cins görmenin
yüzümde bıraktığı sivilceler...


olgunlasmayı anlamalar
vardı sonra,
yürürken artık tutulmayan


ellerde hissedilen...

sonra başarılar,
sınav kazanmışlıklar
ilk paylaşmalar
onların kollarında...
hüzünler vardı,
sonra kavgalar
kovulmalar
darılmalar
yok yere birbirini kırmalar,
göstermeden onlara
ağlamalar...
hastalanmalar oldu sonra,
yatmalar, koşturmalar
onların akıttığı bir damla terde
bin yıl yaşlanmalar...
ayrılmalar vardı sonra
en müftehir zamanlarda.
hasretlik kuşanmalar
çaresiz bakakalmalar...
vuslat zamanı,
yeminler arasında
göz göze gelip
"and içerim" leri
haykırmalar...



sonra
yakalanmalar oldu,
utanmalar,
"korunmak" içindi
bütün cinsel suçlar...

yazmalar oldu sonra
gidilirken yollar...

zorunluluktan oldu
bu yazmadan ayrılmalar
istendiği için değil,
gerektiği için değil,
agladığım için degil...
yol bitti diye bırakmalar...
olsun;
nasıl olsa
devam edeceğiz
yaşamaya
anlamaya
ayrılmaya
kavuşmaya;
devam edeceğiz
hayatı yazmaya...