meteliğe kahır sıktığım
bu zamanlarda,
kulağımda hıçkırıklarım yerine
ılık bir ses duymak isterdim
aklımın
yalnız kalma isteğinin bittiği
taze tevellütlerdeki
çaresiz,
yardıma muhtaç anları yaşarken
bir beni
birde bu yalnızlığın
nedenini düşünüyorum.
Yılların apansızca ilerlemesi
ve her gelenin
gidenin aratma gerçekliği
ne
anlayabilmemize izin verdi
hayatı,
nede yağmur yağdıran yüzümüzü
yaslayacak
bir omuz bulabilmemize..
artık;
sonbahar yaprakları düşmüş yollara
bir o yana bir bu yana, savrulan
umutlarım gibi..
ışıklar tılsımını bırakmış geceye
eğlenceli değil
ürkütücü sanki
bu mağmum gece
Gidilen en uzun yoldaki
kalınan en kötü otelin
küçük odasında yalnızım şimdi.
önümde
bir kağıt-kalem sadece,
camın buğusunda gördüğüm
kim bilir
hangi kaybolmuşluğa
ağlayan
isimsiz bir şair kendince..